به گزارش قدس آنلاین، رضا کرمی محمدی درباره آسیب‌پذیرترین مناطق پایتخت در برابر زلزله اظهار داشت: این موضوع به چند عامل بستگی دارد که یکی از آنها نزدیکی به گسل‌ها است. در حال حاضر نمی‌دانیم که کدام گسل در شهر تهران فعال است و بیش از ۲۰ گسل در پایتخت وجود دارد. به طور کلی مناطقی که نزدیک گسل باشد خطر بیشتری دارد.
وی با اشاره بر اینکه در صورت وقوع زلزله کدام مناطق بیشتر خسارت خواهند دید افزود: یکی دیگر از عوامل پرخطر ساختمان‌های غیر اصولی است. ساختمان‌های موجود در بافت فرسوده و ساختمان‌هایی که اصولی و مهندسی ساخته نشده، از مصالح مناسب استفاده نکرده یا خاک منطقه مناسب نیست، از جمله عواملی است که میزان آسیب و خسارت در زمان وقوع حوادث از جمله زلزله را تشدید می‌کند.
رئیس سابق سازمان مدیریت بحران شهر تهران اکید کرد: به طور کلی بافت فرسوده آسیب‌پذیرترین بخش در هنگام وقوع حوادثی از جمله زلزله است.
وی در پاسخ به این سوال که در صورت وقوع زلزله در پایتخت پیش‌بینی می‌کنید چه جمعیتی آسیب ببینند، عنوان کرد: اگر زلزله ضعیف و کوچک باشد طبیعتاً افراد کمی آسیب می‌بینند. به طور کلی میزان افراد آسیب‌دیده به شدت زلزله بستگی دارد و چنانچه شاهد وقوع زلزله سنگین در تهران باشیم شدت خسارات و میزان تلفات نیز فراتر از چیزهایی که می‌شنویم، است.
رئیس سابق سازمان مدیریت بحران شهر تهران ادامه داد: حدود ۱۳ میلیون نفر در شهر تهران حضور دارند که با وقوع زلزله قوی می‌توان گفت این جمعیت آسیب خواهند دید.
محمدی در پاسخ به این سوال که چه زلزله برای تهران قوی و تخریب کننده محسوب می‌شود، بیان کرد: اگر زلزله بالای ۶ و نیم ریشتر باشد کار بسیار دشوار خواهد شد.
وی در خصوص اینکه احتمال وقوع زلزله قوی در تهران طی ۲۰ سال آینده چقدر است، عنوان کرد: زلزله شناسان این موضوع را بررسی کردند اما هنوز توافق کاملی در این زمینه وجود ندارد. به عنوان مثال توکیو اعلام کرده که در ۳۰ سال آینده به احتمال ۷۰ درصد زلزله بالای ۷ ریشتر در این شهر رخ خواهد داد. ما هم چنین مطالعاتی داریم اما هنوز توافقی در این زمینه وجود ندارد به همین دلیل نمی‌توانم چیزی بگویم اما پیش بینی‌ها برای ما نیز تقریباً به همین شکل است.
رئیس سابق سازمان مدیریت بحران شهر تهران درباره اینکه در صورت وقوع زمین لرزه سنگین در تهران شرایط هشدار اضطراری و وقوع بحران اعلام خواهد شد، بیان کرد: می‌توانیم در این زمینه هشدار اضطراری بدهیم اما ساز و کارهای فنی این امر باید تکمیل شود که حدود یک الی دو سال طول می‌کشد. البته طبق قانون کسی اجازه اعلام هشدار اضطراری ندارد اما باید ساختارها و ساز و کارهای این امر مشخص و پیگیری‌های لازم در این زمینه انجام شود.
محمدی بیان کرد: پس از هشدار نیز در صورت آموزش دیدن مردم، تلفات بسیار کاهش می‌یابد. کمک‌های بین المللی نیز در شرایط وقوع زلزله‌ای شدید که امکان مدیریت آن را نداشته باشیم، انجام می‌شود.
وی افزود: این کمک‌ها ساختار دارد و سازمان‌های آن در دنیا مشخص است. ما باید رابطه خوب و مستمری با این سازمان‌ها داشته باشیم تا در زمان وقوع بحران آن ساز و کارها پیاده شود. در غیر این صورت تنها شاید کمک‌های پراکنده در حد دارو و پتو خواهیم بود که در شرایط وقوع زلزله شدید، چندان مؤثر نخواهند بود.
رئیس سابق سازمان مدیریت بحران شهر تهران در پاسخ به این سوال که در حال حاضر رابطه کشور با این سازمان‌ها در چه وضعیتی است، عنوان کرد: متأسفانه چندان مناسب نیست. توصیه بنده به مسئول بعدی سازمان نیز پیگیری پروژه‌های بعدی و به روز نگه داشتن سامانه‌های هشدار سریع است، چرا که احتمال از کار افتادن سامانه پس از ۶ ماه بی توجهی وجود دارد.
محمدی ادامه داد: موضوع دیگر و با اهمیت نیز پیگیری قانون مدیریت بحران و اجرای مانور است. این قانون دو سال است که هنوز اجرا نشده و اجرای آن باید پیگیری شود.
نظر شما